BC 2020 – 5. Wyprawa Olimpijska

z Rio de Janeiro do Tokio

2 marca – 24 lipca 2020
Brazylia – Paragwaj – Boliwia –
Argentyna – Chile – Stany Zjednoczone (Hawaje) – Japonia (Hokkaido, Honsiu)

trasa dzień po dniu | warunki uczestnictwa | mapy (Ameryka Południowa, Hawaje, Japonia)
(trasę dzienną poznasz klikając na poszczególny dzień z listy; aby poznać całą trasę kliknij na końcu listy „show all on map)

pod honorowym patronatem Polskiego Komitetu Olimpijskiego

Kontynuujemy tradycję i w roku letnich igrzysk olimpijskich łączymy rowerową trasą dwie olimpijskie stolice – ostatnią, z 2016 roku, Rio de Janeiro i tę aktualną, czyli Tokio w 2020. Wyprawa trwa 145 dni, kończymy ją w dniu otwarcia Olimpiady.

Zaczynamy od odwiedzin stadionu olimpijskiego w Rio, potem ścieżkami rowerowymi wzdłuż legendarnej plaży Copacabana skierujemy się na południe. Trzy tygodnie będziemy jechać wzdłuż meandrycznego Costa Verde („zielonego wybrzeża”), często nazywanego najbardziej spektakularną trasą brzegową na świecie: z jednej strony góry pokryte lasami tropikalnymi, z drugiej turkusowy ocean i białe piaszczyste plaże, nad głową błękitne niebo, urokliwe kolonialne miasta i oddalone od cywilizacji wioski rybacki z owocami morza wprost z oceanu, bogate atlantyckie kurorty. Zrobimy wypad na Ilha Grande, romantyczna wyspę z wciąż pierwotną przyrodą, przemierzymy obszary dzikiej natury Ilha do Cardoso i Ilha de Superagui. Po odwiedzeniu stolicy stanu Paraná – Kurytyby – znanej jako jedno z największych skupisk osadników z Niemiec, Polski i innych krajów Europy, skierujemy się w głąb lądu, w górzyste i rolnicze rejony stanu Santa Catarina. Słyną one z kontynuowania tradycji niemieckiego browarnictwa i włoskich winnic. Naszym celem są ogromne wodospady Iguazu – cud natury na pograniczu Brazylii i Argentyny. Odwiedzimy parki narodowe po dwóch stronach granicy.

Z Iguazu wjeżdżamy do Paragwaju, w cztery dni przez pofałdowane obszary regionu Paranena dotrzemy do stolicy tego kraju. W Asunción załadowujemy się na łódź towarową i płyniemy w górę rzeki Paragwaj („wielkie lustro wód” w języku guaraní), w stronę słabo zaludnionych równin Chaco. Będziemy mieli okazje spotkać kolonie menonitów i społeczności rdzennej ludności indiańskiej. Z Chaco wjeżdżamy na chwilę do Boliwii, do malowniczego miasta Villamontes u podnóża Andów. Kierujemy się stamtąd na południe do Salta, najbardziej na północ wysuniętej prowincji Argentyny, otoczonej górami, dolinami, winnicami, i jej kolonialnej stolicy – Salta la Linda („piękna Salta”), ważnego ośrodka hiszpańskiej i andyjskiej kultury.

Następna część trasy biegnie równolegle do Andów najdłuższą drogą narodową w Argentynie – nr 40 – ciągnącą się z północy (od granicy z Boliwią) na południe (do Patagonii). Otaczać nas będą ściany dolin i wąwozów o niezwykłych kolorach skał. Przecinając Andy przełęczą Internacional Los Libertadores, zobaczymy najwyższą górę Ameryki Południowej – Aconcaguę (6962 m). Kontynentalną część trasy BC 2020 kończymy spektakularnym zjazdem nad ocean, do Valparaiso, chilijskiego portu zwanego klejnotem Pacyfiku.

Jeśli spojrzeć na mapę Oceanu Spokojnego, można zauważyć, że archipelag Hawajów znajduje się na linii łączącej Południową Amerykę z archipelagiem Wysp Japońskich. Hawaje są najbardziej oddalonym od stałego lądu pasmem wysp na świecie, zdecydowaliśmy się je odwiedzić, tym bardziej, że i tak nie ma bezpośrednich lotów z Ameryki Południowej do Japonii. Musi się gdzieś przesiąść! Wybraliśmy „wielką wyspę” – Hawai’i z najwyższymi, aktywnymi wulkanami. Okrążymy ją, zażywając uroków wspaniałych plaże i tropikalnego klimatu. Wjedziemy na szczyt wulkanu Mauna Kea (4200 m), co jest jednym z największych wyzwań rowerowych na świecie. Dwa dni spędzimy w Parku Narodowym Wulkanów, robiąc wycieczki na pola lawy, wędrując ścieżkami wokół kraterów.

Z Hawajów lecimy na Hokkaido, na drugą co do wielkości wyspę Japonii. W 2012 roku jechaliśmy na Olimpiadę z Pekinu do Londynu przez Japonię i też do Tokio, tyle że z południa. Tym razem zmierzamy do stolicy z najdalej na północ oddalonego miasta Japonii – Wakkanai. Hokkaido nazywana jest rajem dla rowerzystów: pofałdowane zielone tereny, gospodarstwa rolne, meandrowe wybrzeże, nieskażone cywilizacją obszary parków narodowych z tajemniczymi jeziorami, wulkanami i gorącymi źródłami (onseny).

Na początek skierujemy się do najbardziej na wschód wysuniętego miasta – Nemuro. Jadąc przez przełęcz Shiretoko i przylądek Nosapu, będziemy mieli możliwość popatrzeć na południowe Kuryle – północne terytorium Japonii okupowane przez Rosję. Dalej nasza trasa przecina wyspę na zachód i dociera do miasta gospodarza olimpiady zimowej w 1972 roku – Sapporo. Z Hokkaido żegnamy się w urokliwym porcie Hakodate, gdzie wsiadamy na prom i płyniemy przez cieśninę Tsugaru na największą wyspę Japonii – Honsiu.

Trasa na Honsiu w większości pokrywa się z rekomendacjami Japan Cycling Navigator. Jedziemy na południe przez malowniczy region Tohoku do rejonu tokijskiego. 11 marca 2011 roku w wyniku trzęsienia ziemi i tsunami doszło do awarii w elektrowni atomowej w Fukushimie, której skutki zapewne będziemy oglądać. Kończymy wyprawę w Tokio w dniu inauguracji Olimpiady po przejechaniu ponad 9000 kilometrów!

Światowe dziedzictwo kulturowe UNESCO na trasie – tutaj.

Dołącz do nas na dzień, na tydzień, na miesiąc albo jedź na całość!
Do zobaczenia na trasie!!

PS.
Możesz zacząć szukać lotów! Oto nasze rekomendacje, jak dołączyć do wyprawy i jak z niej wrócić – tutaj.

Koordynatorzy:
Sigitas Kučas (Litwa), bc2020@bicycle.lt, +370 686 59 375
Maryla Zielińska (Polska), bc2020@bicycle.pl, +48 663 266 553